[br]
3. Sie lehrt Sie, Ergebnisse vorherzusagen
Die Mathematik lehrt Sie, dass sie nicht schlampig und gedankenlos etwas tun können, weil das zu noch mehr Arbeit führen wird. Sie lehrt Verantwortung für Ihr Handeln zu übernehmen und die Fähigkeit, die möglichen Folgen zu prognostizieren.
[br]
4. Sie lehrt Sie, zu denken
Formeln zu lösen lehrt Sie effektives Denken. Sie zeigt, dass es sich lohnt, etwas Sinnvolles zu tun und darüber nachzudenken, was Sie tun.
[br]
5. Sie lehrt Sie, nicht aufzugeben
Zu Beginn wird Ihnen das Einmaleins Probleme bereitet haben. Irgendwann jedoch ist es ganz einfach… Mathematik lehrt Sie, nicht aufzugeben und Ihr Wissen immer weiter zu vertiefen.
Niespecjalnie przekonujące argumenty… Nie lubię matematyki, ale oczywiście zgadzam się, że jej nauka jest niezbędna. Jednak punkty są we większości słabe.
1. “Uczy na błędach”- No nie, naprawdę? Życie uczy na błędach. Taka historia, to przecież nic innego, jak poznawanie niezliczonych błędów i sukcesów ludzkości, i to na nich możemy przecież “uczyć się na błędach”.
2. Fakt, w pełni się zgadzam, choć jest to odpowiedź bardzo ogólnikowa.
3. Do tego wystarczyłaby nauka gry w szachy, bądź setka innych gier strategicznych.
4. Każda nauka (czy w przypadku szkolnym- przedmiot nauczania) uczy myślenia (no, może oprócz w-fu), ponieważ nauka jako tako wymusza na człowieku myślenie. Matematyka tu dominuje- nie przeczę- jednak bez niej człowiek również mógłby uczyć się myślenia.
5. “Uczy, żeby się nie poddawać” … Serio? Punkt tak merytoryczny, że moc tej argumentacji zwala z nóg, naprawdę. Gdyby poziom ludzkiej motywacji i wytrwałości w przeciwnościach losu był zależy od poziomu zdolności matematycznych, to już dawno bym się powiesił.
Przede wszystkim nauczyciel nie odpowiedział uczniowi na pytanie. A przynajmniej nie konkretnie, a zaczął biadolić coś o wytrwałości i uczeniu się na błędach. Pytanie brzmiało: “Po co ma się uczyć tych wszystkich wzroków, sinusów i cosinusów, których nigdy nie użyje w normalnym życiu?”. Pan matematyk niestety nie odpowiedział na pytanie i ja na miejscu tego ucznia nie tylko dalej bym wątpił w przydatność matematyki w moim życiu, ale zwątpiłbym również w samego nauczyciela, który opowiada dyrdymały dziecku.
Wzory (np. wzory skróconego mnożenia), sinusy, cosinusy i cała sterta innych rzeczy jako taka przydatna nie jest człowiekowi w ogóle, o ile nie wiąże on swojej przyszłości ze ścisłym kierunkiem. Przydatna jest nauka rzeczy praktycznych w życiu codziennym- tabliczka mnożenia, ułamki, liczenie procentów, powierzchni, rzadziej pierwiastków, czy rachunek prawdopodobieństwa, i takie tam rzeczy. Reszta sama w sobie jest zupełnie zbędna.
Po co się więc tego uczymy? Sprawa jest prosta- matematyka, jak żaden przedmiot, uczy myślenia logicznego i przyczynowo-skutkowego. Coś zawsze wynika z czegoś, i wszystko ma swój powód, zadanie i konsekwencję. Im wyżej w edukacji, tym bardziej skomplikowane działy matematyczne się omawia, a więc poszerzamy swoje umiejętności umysłowe. Do tego znajomość matematyki sprawia, że inne dziedziny naukowe są przez nas łatwiej przyswajane, a prawa matematyczne (nie chodzi o wzory, a właśnie o logikę) przekładają się na wszystkie inne przedmioty i w ogóle na większość sfer naszego życia. Osobiście uważam, że logika powinna być przedmiotem osobnym, no ale…
Brak znajomości sinusów i cosinusów nie zmienia niczego, ani nie powoduje, że człowiek niezajmujący się naukami ścisłymi jest ułomny życiowo. Od napisania matury nie użyłem trygonometrii ani razu (zresztą tak, jak większości tego, co miałem na matmie) i wiem, że dopóki nie będę miał dzieci i nie będę musiał pomagać im w matematyce, nigdy ich nie użyję. Bo są dla mnie zupełnie nieistotne i zbędne. Co nie oznacza, że sama nauka tego była zbędna, o czym już wspomniałem wyżej.